"النبيل العربى" قصيدة لعيد خليل
فى وقت الشدة داخل الجامعة العربية
فى وسط القرارات سرحت انا ثانية
لقيت الأرض تساوى العرض ورجعت تانى ليه
وفرحت والله فرحة تانية
فجأة جريت وقلت يا عم عربى
فى الأرض ديه هأقضى العمر
قاللى ممكن لو تمت الوحدة العربيةوتبقى ساعتها الأيد قوية
وساعتها بس أقولك روح وأتمنى
وعيش وأتربى على الأرض ديه
ومشيت وركبت القطر من العريش لللاذقية
وشفت الحلوة لقيت عينها جت فى عينيا
وكانت قاعدة قدامى وكأنى خيالها
شفته فى حلم أو فى دنيا تانية
قمت قلتلها إنتى مين وعلى فين رايحة
قالتلى مالك إنت قمت عرفت إنها عربية
وبعد شويه بصتلى وفى عينها خيال فرحة
وأنا فرحت وقالتلى بصوت يشبه النسمة
تسمح لى بكلمة قلت لها من عينيا
إنت من الأرض ديه اللى رجعت تانى لي
قلت لها أنا مصري
ومن مصر العربية
قالتلى طيب تسمح بالهوية
ولقيت إيديها لمست إيديا
حسيت بشعور غريب
وقلت إن ده النصيب جمع مابينا سوا
ورجع خيالى وقالى
إياك من الخيال ولعبه الهوى
لقيتنى غصب عنى سرحان
باحلم إن أنا وهى فى هضبة الجولان
والشوق والحب خدنى على لبنان
وطال الحلم بى كما طال السفر
وصحيت لقيتنى فى الجامعة
العربية وملقتلهاش أثر